Najczęstsze polipy umiejscowione w jelicie cienkim
Dwie najczęstsze postacie polipów gruczołowych w jelicie cienkim to polip drzewkowy (Polypus villosus) i polip cewkowy (Adenoma tubullare). Zamieszczone nazwy łacińskie wymienionych zmian nowotworowych są często używane przez lekarzy wymiennie z nazwami polskimi tych nowotworów.
Objawy polipów jelita cienkiego
Częstymi objawami tych nowotworów są: krwawienie oraz niedrożność jelita cienkiego. Polip drzewkowaty wzrastający w dwunastnicy może zamknąć odpływ żółci z dróg żółciowych, co prowadzić będzie do żółtaczki.
Czy polip jelita może zezłośliwiec?
Należy zwrócić uwagę, że chociaż oba nowotwory określane są jako niezłośliwe, to jednak trzeba liczyć się z możliwością rozwoju raka jelita cienkiego na podłożu tych guzów. Znacznie częściej przemianie złośliwej ulega polip drzewkowaty. Polipy te często współistnieją z rakiem jelita grubego, dlatego też należy liczyć się z koniecznością poddania się kolonoskopii w celu wykluczenia tego groźnego nowotworu jelita grubego.
Leczenie polipów jelita cienkiego
Nieduże polipy dwunastnicy wycina się w czasie duodenoskopii. Natomiast duże, nawet łagodne, guzy jelita cienkiego wymagają wykonania zabiegu operacyjnego. Jest to tym bardziej konieczne, że właśnie duże guzy łagodne jelita cienkiego ulegają przemianie złośliwej. Należy podkreślić, że brak potwierdzenia raka jelita cienkiego w biopsji guza nie wyklucza istnienia komórek raka jelita cienkiego w głębiej położonych - i tym samym gorzej dostępnych - częściach guza. Ostateczne rozpoznanie zależy od wyniku badania histopatologicznego. Wskazaniem do wykonania operacji jest:
- krwawienie z przewodu pokarmowego,
- niedrożność, perforacja jelita cienkiego,
- duże rozmiary guza nowotworowego.
Polipy jelita cienkiego – rokowanie
Rokowanie co do przeżycia w przypadku łagodnych guzów nowotworowych jelita cienkiego jest bardzo dobre - wycięcie łagodnego guza nowotworowego jelita cienkiego kończy leczenie. W przypadku tego typu guzów nie jest również konieczne podejmowanie leczenia dodatkowego, na przykład chemioterapii, nie stosuje się również (w chwili obecnej) długotrwałego nadzoru pooperacyjnego nad chorymi.
