Pytanie nadesłane do redakcji
Witam. Zdiagnozowano u mnie w lipcu wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W ciągu 5 miesięcy nasilenie choroby dwukrotnie powróciło. Teraz nie pomagają nawet leki. Przy pierwszym nasileniu pomogły już po trzech dniach wlewki z leku Salofalk. Tym razem nic z tego, biorę wlewki już 3 tygodnie i żadnej poprawy. Po wizycie u gastrologa przepisano mi steroidy, a mianowicie Encorton (w tym także dalej wlewki i tabletki Salofalk). Po 9 dniach zażywania Encortonu w dawce 50 mg nadal żadnej poprawy. Czy to za krótki okres brania steroidu, by myśleć o poprawie? Mam go stosować 2 miesiące.
Udałem się do homeopaty, który powiedział mi na podstawie "wahadełka", że mam gronkowca i paciorkowca i dopóki nie wytępię pasożytów najpierw, to nie zaleczę objawów zaostrzeń. Dodam również, że gdy byłem w lipcu w szpitalu, to robiono mi badania na pasożyty, tylko nie wiem czy akurat na gronkowca i nic nie wyszło. Czy możliwe, że przez gronkowce, paciorkowce, które rzekomo mam, nie mogę uzyskać stanu remisji? I dlatego mam biegunki z krwią?
Z góry dziękuję za odpowiedź, Marcin
Odpowiedziała
lek. med. Magdalena Przybylska-Feluś
Oddział Kliniczny Gastroenterologii i Hepatologii
Szpital Uniwersytecki w Krakowie
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego to przewlekła choroba należąca do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit (IBD). Choroba charakteryzuje się okresami zaostrzeń i remisji (wyciszeń).
Typowe objawy zaostrzenia to biegunki z domieszką krwi, bóle w dolnej części brzucha, gorączka lub stan podgorączkowy, utrata masy ciała, tzw. złe samopoczucie. Możliwe są także objawy pozajelitowe, jak na przykład zmiany skórne lub bóle stawów.
Podstawą leczenia są preparaty mesalazyny lub sulfasalazyny, które występują pod różnymi nazwami handlowymi. Leki te mogą być w postaci tabletek doustnych, czopków, wlewek lub pianek (te ostatnie są niedostępne w Polsce) W przypadku zaostrzeń stosuje się także glikokortykostreroidy, antybiotyki, w trudniejszych przypadkach dołączane są inne leki z tzw. grupy leków immunosupresyjnych (azatiopryna, cyklosporyna). W ciężkich przypadkach zaostrzeń, gdy leczenie farmakologiczne jest nieskuteczne bądź rozwijają się pewne powikłania stosuje się leczenie operacyjne.
Poza farmakoterapią, konieczna jest dieta ubogoresztkowa bez słodkiego mleka, przeciwwskazane są produkty zawierające ziarna i duże ilości błonnika.
Jako przyczyny zaostrzeń wymieniane są także infekcje przewodu pokarmowego np. bakteryjne, jak Clostridium difficile, infekcje innymi bakteriami, infekcja CMV, grzybami czy pasożytami. Proszę pamiętać, że infekcje bakteryjne i pasożytnicze rozpoznajemy na podstawie badań mikrobiologicznych i/lub immunochemicznych, nie na podstawie „wahadełka”. Jeśli zaostrzenie choroby jest wywołane jakimś patogenem ważne, by poza lekami typowo stosowanymi w zaostrzeniu włączyć leczenie przeciwko patogenowi.
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego wymaga okresowej kontroli u prowadzącego gastroenterologa, badań okresowych (badań krwi, kolonoskopii) oraz ewentualnej modyfikacji leczenia. Kontaktu z lekarzem wymaga zaostrzenie choroby – na podstawie wywiadu, badań (np. z krwi lub stolca) intensyfikuje się terapię. Czasami konieczne może być leczenie w szpitalu.
Ze względu na utrzymujące się objawy konieczne jest zgłoszenie się do lekarza, najlepiej prowadzącego gastroenterologa, celem ustalenia dalszego postępowania.
Piśmiennictwo:
Konturek S. (red.): Gastroenterologia i hepatologia kliniczna”. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006.Porro G.B., Cremer M., Kreis G. i wsp.: Gastroeneterologia t.II. Czelej, Lublin 2003.
Szczeklik A. (red.): Choroby wewnętrzne t. I. Medycyna Praktyczna, Kraków 2012.