Czy chorobą Leśniowskiego i Crohna można się zarazić?

Pytanie nadesłane do redakcji

Czy chorobą Leśniowskiego i Crohna można się zarazić od osoby chorej na tę chorobę? Osoba, u której wykryto chorobę Leśniowskiego i Crohna cierpi również na niedowagę, czy to oznacza, że choroba jest na tyle rozwinięta, iż prowadzi do raka?

Odpowiedziała

lek. med. Magdalena Przybylska-Feluś
Oddział Kliniczny Gastroenterologii i Hepatologii
Szpital Uniwersytecki w Krakowie

Choroba Leśniowskiego i Crohna należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit (inflammatory bowel disease - IBD). Choroba może dotykać każdego odcinka przewodu pokarmowego (od jamy ustnej do odbytu), ale najbardziej typowa lokalizacja to końcowy odcinek jelita cienkiego (okolica krętniczo-kątnicza). Choroba Leśniowskiego i Crohna może przebiegać w postaci zapalnej, przetokowej lub zwężającej.

Przyczyny tej choroby pozostają niejasne, na pewno pewien udział w rozwoju ma pewna podatność genetyczna, nieprawidłowe działanie układu immunologicznego, zaburzenia w składzie mikroflory jelitowej. W żadnym wypadku nie można się zarazić chorobą Leśniowskiego i Crohna!

Objawy choroby Leśniowskiego i Crohna mogą być niespecyficzne, ogólnoustrojowe, jak osłabienie, gorączka, utrata masy ciała.

Utrata masy ciała w chorobie Leśniowskiego-Crohna wynika z kilku czynników i zdecydowanie nie z procesu nowotworowego (rak). Przyczyny te obejmują:

• duże zapotrzebowanie kaloryczne podczas stanu zapalnego
• zespół złego wchłaniania (wchłanianie składników pokarmowych jest gorsze w zmienionych zapalnie odcinkach przewodu pokarmowego, obecność przetok)
• biegunki
• ograniczania przyjmowania pokarmów w związku z nasilaniem objawów.

Objawy wynikające ze zmian zapalnych w przewodzie pokarmowym to bóle brzucha, niedokrwistość, utrata masy ciała, niedobór składników pokarmowych, biegunka, zmiany okołoodbytnicze (przetoki, ropnie). Możliwe są zmiany pozajelitowe, jak na przykład zapalenie stawów, zmiany skórne, zapalenia błony naczyniowej gałki ocznej. Obecność objawów zależy od lokalizacji zmian chorobowych oraz aktywności procesu zapalnego.

Leczenie obejmuje stosowanie leków przeciwzapalnych, czasami steroidów, leków immunosupresyjnych. W zaostrzeniach stosuje się antybiotyki. Nowymi lekami w terapii choroby Leśniowskiego i Crohna są leki biologiczne. W przebiegu tej choroby mogą istnieć wskazania do leczenia chirurgicznego.

Rzadkim odległym skutkiem choroby Leśniowskiego i Crohna jest rak jelita grubego (rozwija się u ok. 1,5% chorych).

Pacjenci z chorobą Leśniowskiego i Crohna wymagają stosowania przewlekłej terapii oraz stałej kontroli gastroenterologicznej. W przypadku zaostrzenia objawów choroby konieczny jest kontakt z lekarzem.