Pytanie nadesłane do redakcji
Witam, jestem już zdesperowana. Od grudnia męczą mnie kłopoty z połykaniem, na początku nie mogłam przełknąć większych kęsów, więc musiałam jeść mniejsze i dobrze je rozdrabniać i wtedy wszystko udawało mi się przełknąć, ale teraz nawet tak rozdrobnionego pokarmu nie mogę przełknąć. Pokarm w ustach muszę od razu popić jakimś napojem i wtedy udaje mi się przełknąć, ale od dwóch tygodni jest i z tym trudniej, bo raz, drugi przełknę, a potem już nie mogę. Dodam, że taką sytuację miałam wcześniej w sierpniu 2012 r. Utrzymywała się około dwóch miesięcy, przeszło i wszystko było dobrze, a teraz jest już tak od grudnia i bardzo mnie to męczy.
Jestem młodą osobą, mam 22 lata, ale już nie wiem, gdzie szukać pomocy i jak sobie z tym radzić. Miałam gastroskopię, tomografię głowy, USG tarczycy – wyniki były dobre, byłam u laryngologa, foniatry, neurologa, alergologa, lecz oni też nie widzieli żadnych niepokojących objawów. Teraz dostałam skierowanie ponownie do poradni gastrologicznej. Proszę o jakąś poradę, bo naprawdę nie wiem, gdzie szukać pomocy.
Odpowiedziała
lek. med. Magdalena Przybylska-Feluś
Oddział Kliniczny Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii
Szpital Uniwersytecki w Krakowie
Trudności z połykaniem to inaczej dysfagia. Ból podczas połykania to odynofagia.
Dysfagia może polegać na:
- trudności w formowaniu kęsa pokarmowego i przesuwaniu go z gardła do przełyku (dysfagia przedprzełykowa) lub
- trudności w przechodzeniu kęsa pokarmowego przez przełyk (dysfagia przełykowa).
Przyczyny dysfagii mogą być różnorodne, najważniejsze z nich to:
- zmiany nowotworowe
- zmiany zapalne
- zwężenia przełyku
- uchyłki przełyku
- ucisk na przełyk przez sąsiadujące struktury (np. powiększoną tarczycę, powiększone serce)
- choroby neurologiczne
- choroby mięśniowe
- zaburzenia motoryki przełyku jak achalazja, kurcze przełyku, twardzina układowa
- choroba refluksowa
Po wykluczeniu przyczyn organicznych oraz związku z kwaśnym refluksem żołądkowo-przełykowym mówimy o dysfagii czynnościowej.
Dysfagia należy do tak zwanych objawów alarmujących, które wymagają szybkiej diagnostyki oraz wdrożenia odpowiedniego leczenia zgodnie z rozpoznaną przyczyną tego objawu. W zaburzeniach czynnościowych na tle psychosomatycznym wskazana jest także współpraca z psychologiem.
Z uwagi na nawrót dolegliwości konieczna jest konsultacja lekarska, podczas której po zebraniu dokładnego wywiadu oraz zapoznaniu się z wynikami dotychczasowych badań pomocniczych zadecyduje o dalszym postępowaniu, jak leczenie i np. kolejne badania dodatkowe.
Piśmiennictwo:
Dubiel J.P.: Propeduetyka chorób wewnętrznych. Skrypt Akademii Medycznej im. M. Kopernika w Krakowie.Gajewski P.(red.): Mały podręcznik "Choroby wewnętrzne" 2012. Kompendium Medycyny Praktycznej, Kraków 2012
Herold G.: Medycyna wewnętrzna: repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa.